เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

“โอ๊ย! คุณจิน กิ่งเจ็บนะคะ ปล่อย ปล่อยกิ่ง กิ่งเจ็บ” เธอเอ่ยขอร้องด้วยน้ำตาคลอเบ้า พยายามปลดมือหนาออกจากแขน ทว่ามือของเขาก็เหนียวหนึบราวกับทากาวเอาไว้ก็ไม่ปาน “เจ็บแค่นี้ทำท่าจะเป็นจะตายขึ้นมาเลยเหรอ ทีพวกคุณทำให้น้องชายของผมต้องตายล่ะ พวกคุณเคยคิดบ้างไหมว่าน้องชายของผมต้องเจ็บปวดแค่ไหน” เขาตอบโต้กลับด้วยเสียงห้วนกระด้าง แววตาก็แข็งกร้าวจนคนตัวเล็กหวาดหวั่น “คุณ…คุณว่าอะไรนะ” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ฮึ! ทำหน้าเสแสร้งได้ดีสมกับเป็นนักแสดงเลยนะ” ปากหยักร้ายผุดรอยยิ้มเยาะ ขณะที่เมธินีก็งงและสับสนไปหมดว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาถึงได้มากล่าวหาเธอแบบนี้ ในเมื่อเธอไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมชนนถึงได้ยิงตัวตายคาห้องพัก แล้วในกลุ่มเพื่อนๆ ก็ไม่มีใครทราบถึงสาเหตุด้วย เพราะชนนไม่ชอบเปิดเผยเรื่องส่วนตัวให้ใครฟัง “กิ่งไม่ได้เสแสร้ง” เธอโต้กลับทันที “ใครจะไปเชื่อคนอย่างคุณกัน เมธินี”