เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

"“ไปผลัดที่ไหนดีคะ?” “ออกรถไปก่อนแล้วกัน ถ้าเจอตรงไหน ที่ลับตาหน่อย ผมจะจอดให้ภาจัดการกับเสื้อผ้า โอเคมั้ย?” “ตอนนี้ ภาโอเคกับพี่ทุกอย่างค่ะ” รถแล่นออก คนขับหันมาทำนัยน์ตาแปลก ราวกับอยากรู้ว่า ที่พูดมา หมายถึงอะไร ที่ว่า โอเคกับเขาทุกอย่างน่ะ รถแล่นออกถนนใหญ่ วิ่งย้อนกลับไปยังเส้นทางเก่า ที่ณรงค์ตั้งใจว่าจะไปส่งหล่อนถึงบ้าน บ้าน ที่เขาเคยรู้มาว่า อยู่แถวตรอกจันทร์ หากพอรถแล่นมาถึงสวนสาธารณะขนาดใหญ่ เขาก็หันไปตามคนข้างๆ ทันที “แวะสวนหลวงก่อนดีมั้ย? ผมจำได้ว่า เคยพาแม่มาเดินเล่น ประตูทางเข้าด้านนี้ มีที่จอดรถใกล้บึงขนาดใหญ่ ลับตาคนพอสมควร ภาจะได้ผลัดผ้าสะดวก” “ก็ ได้ค่ะ ภาอยากจะเอาไอ้ชุดบ้านี่ออกเต็มที” “เขาฉีกเสื้อผ้าภาหรือ?” “ค่ะ ตอนมาถึง เขาก็ทำน้ำส้มปั่นให้ภาดื่ม แล้วอยู่ๆ ก็เข้ามาปล้ำภา ลากภาไปที่เตียง ภาพยายามสู้ เขาก็กดภาลง ปล้ำถอดชุด พอภาสู้ เขาก็ฉีกเลยค่ะ” “ตาแก่ตัณหากลับ อารมณ์แรงน่าดู” “ถ้าพี่น้อยไม่มา ภา..คง หมดแน่” รถแล่นวนไปตามที่จอดรถ ที่จอดเรียงรายยาวไปไกล ได้ที่จอดใต้ต้นไม้ใหญ่ กับพุ่มไม้ที่ตัดแต่งราวเป็นกำแพงสีเขียว ปิดกั้นบริเวณนี้ให้ดูมิดชิดพอสมควร ณรงค์ดับเครื่อง หันไปถามยิ้มๆ “พอจะผลัดผ้าในรถได้ไหม พี่จะออกไปคอยข้างนอก” “ไม่เป็นไรค่ะ พี่น้อยก็..เอ้อ เห็น ภา หมดแล้วนี่คะ” คนฟังเลิกคิ้ว เนื้อตัวสะท้านแปลกๆ เมื่อเห็นประกายตาวิบวับในหน่วยตาสวย ภา .อย่าทำตาแบบนี้ ผมจะ.ทนไม่ไหว แบบตาแก่พสุอีกคน หล่อนเอียงข้างให้ ค่อยๆ ดึงเสื้อเชิร์ตออก เอาไปโยนที่เบาะหลัง ก่อนพยายายามดึงชุดขาดรุ่งริ่งให้ออกทางหัวไหล่ แต่มันติด ทำให้ต้องเบือนหน้าไปทางคนที่นั่งเกาะพวงมาลัยนิ่ง “พี่น้อย ช่วยดึงตรงหัวไหล่ภาหน่อยค่ะ มันติด” ชายหนุ่มค่อยๆ หันไป ยื่นมือไปตรงหัวไหล่ขาวผ่อง ใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อหล่อนจับมือเขา ให้ช่วยปลดผ้าที่ขาด แล้วมันติดหัวไหล่ ดึงอีกที ผ้าก็ขาดยาว จนเขารีบปล่อยมือ “ภาแกะตะขอ.บรา ไม่ออกค่ะ จะปล่อยไว้ ภารู้สึกแน่นแปลกๆ พี่น้อยพอจะช่วยแกะตะขอหน่อยได้ไหมคะ ตะขอคงจะบิด มันถึงแกะไม่ออก บราตัวนี้ มันแน่นมากกค่ะ หายใจไม่ออก” แล้ว หล่อนก็หันแผ่นหลังมาให้ อีกฝ่ายกลั้นใจ ค่อยๆ แกะตะขอเกี่ยวบราเซียสีขาว แกะกุกกักอยู่พักใหญ่ บราก็หลุดจากตัว หล่อนหันมา ก่อนนิ่งงัน เมื่อเห็นกิริยาเหมือนถูกสาปจาก.พระเอก ของเธอ ร่างทีเปลือยเปล่าท่อนบน กระจ่างในนัยน์ตาเบิกค้างของเขา สวย..หัวใจเต้นแรงกระซิบ ขณะอีกฝ่ายยิ้มอายๆ เอื้อมมือมาจับมือเขา เอาไปทาบบนเนินเนื้ออวบขาว นุ่ม ที่กำลังไหวสะท้าน ราวดอกบัวสะท้านกระแสลมแรง “มัน..ล่วงเกินภาแบบนี้แหละค่ะ ภาไม่เต็มใจ เลยต่อสู้ แต่ตอนนี้ ภา.เต็มใจสำหรับพี่นะคะ ภาถือว่า พี่มาช่วยให้ภายังสะอาด ภาก็อยากมอบความสะอาดนี้ให้พี่คนเดียวค่ะ” เหมือนหัวใจเรียกร้อง เขาค่อยๆ เลื่อนตัวไปหาช้าๆ ขณะหล่อนไขพนักพิงให้เอนราบลง แสงแดดยามเย็นหรุบหรู่แสงลงเรื่อยๆ เงาจากต้นไม้ใหญ่ปกคลุมทั่วบริเวณ ณอาภาหลับตาพริ้ม เมื่อชุดรุ่งริ่งถูกดึงออกจากตัวเธอ โยนไปทางเบาะหลัง ขณะเขา กำลังเคลื่อนไหว ถอดเสื้อผ้าตัวเอง ก่อนทาบร่างมาทาบทับเธอ “ภา. ถ้าเราจะ..ทำอะไรกันตอนนี้ ผมขอสัญญาว่า ผมจะไปสู่ขอภาแต่งงาน แต่ตอนนี้ ผมอยากแต่งงานล่วงหน้าแล้ว โอเคมั้ย?” แทนคำตอบ มือเรียวคว้าต้นคอเขา กดให้แนบใบหน้ามา แล้วริมฝีปากเย้ายวนก็ฉกปากเขาราวชำนาญ จนณรงค์อยากจะโทษไอ้แก่ตัณหากลับว่า คงสอนบทจูบนี้ให้ละมัง เด็กสาวแสนบริสุทธิ์จึงรู้จัก..วิธีจูบ แบบ ลิ้นพันลิ้น จนเขาทนไม่ไหว การเคลื่อนไหวบนรถแคบๆ ก่อให้เกิดเสียงลมหายใจเร่าร้อน กับเสียงรถเคลื่อนไหวขึ้นลง ตามจังหวะขยับร่างของ. คู่รัก ในรถ.. “พี่น้อย พี่ต้องไปขอภาจริงๆ นะคะ ภา.อยากเป็นเมียพี่ตลอดไปค่ะ” “แน่นอนจ๊ะ เราจะแต่งงานกัน อ้อ ถ้านายพสุจะโทร.มาหลอกภาไปทำงานกับมัน ห้ามไปเด็ดขาดนะ” “ภาเข็ดแล้วค่ะ” รถเคลื่อนไหวแรงอีกครั้ง ขณะ ณอาภารู้สึกราว ร่างกายถูกฉีกออกจากกัน จนน้ำตาไหลพราก ขณะคนบนร่างเธอ ซบร่างลงกอดเธอแน่น และราวจะไม่ยอมขยับออกห่างอีกเลย แม้แต่นาฑีเดียว"