เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

"หล่อนสะอื้นฮักๆเหมือนเด็ก เดินปาดน้ำตากลับไปที่โต๊ะ ขณะเจ๊เริ่มลงมือหยิบเก้าอี้ตั้ง อธิปเลยต้องเข้าไปช่วยยกโต๊ะ ขณะยกมันตั้งขึ้น ตาเขาก็สะดุดวัตถุแปลกประหลาดบนพื้น ก้มไปเก็บขึ้นมาส่องดูอย่างสงสัย เจ๊หันมาเห็นพอดี รีบเข้ามาดึงไปจากมือเขา “ของ.ผู้หญิง คงหล่นตอนสู้กันมั้ง !“ อะไรหว่า.? .เขามองตามอย่างสงสัย ก่อนรีบเบือนหน้าหนี เข้าใจแจ่มแจ้งทันที เมื่อเจ๊เอาวัตถุนุ่มนิ่มชิ้นนั้นไปส่งให้สาวขี้เมา หล่อนหยุดร้องไห้ รับมาส่องดู ก่อนเบิกตาโต ยัดไอ้นั่นเข้าไปในเสื้อ หายเข้าไปใต้ร่องอกหล่อนอย่างรวดเร็ว “เจ๊ คิดตังค์ด้วยฮะ “ เขาหยิบกระเป๋าสตางค์ แต่ตากำลังมองสาวขี้เมา ที่บัดนี้ฟุบลงกับโต๊ะ โดยมีเจ๊ยืนถอนใจกลัดกลุ้มอยู่ข้างๆ “ทำไงดีคุณ จะไล่ไป ก็ไม่รู้เขาจะกลับบ้านถูกมั้ย เผลอๆ ออกไปเจอไอ้พวกหื่น อาจจะซวยซ้ำอีก พอจะช่วยพาไปส่งโรงพักหน่อยได้มั้ย ไหว้ล่ะ เจ๊ต้องเก็บร้านคนเดียว วันนี้ ต้นหายกำไรหด ลูกค้าหนีตั้งแต่ผู้หญิงตะโกนด่ากันแล้ว “ ชายหนุ่มพยักหน้า แววตาฉายรอยชื่นชมน้ำใจของหญิงวัยกลางคน ที่แม้จะหน้าบูด แต่น้ำใจน่านับถือจริงๆ และ"