เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

“คุณ...มัน...” เจ้าของร่างเล็กปากสั่นระริกอย่างจนปัญญาจะหาคำมาประณามผู้ชายใจร้ายที่คิดข่มเหงแม้กระทั่งผู้หญิงพิการอย่างเธอ “เอาสิ ด่าสิ” คิมหันต์พูดท้าท้าย “ไอ้คน...สารเลว” คนใต้ร่างเค้นเสียงด่าทอด้วยความคับแค้นใจ บิดข้อมือออกจากมือใหญ่ “ด่าอีกสิ แต่ฉันจะบอกให้รู้ไว้ว่ายิ่งเธอทำหน้าตาโกรธแค้นฉันมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งทำให้ฉันสะใจมากเท่านั้นมินตรา แล้วผู้หญิงพิการอย่างเธอก็จำใส่หัวไว้ด้วยว่าอย่ามาจับผู้ชายอย่างฉันเป็นผัว เพราะฉันไม่มีวันเอาผู้หญิงพิการอย่างเธอมาทำเมีย แต่วันนี้ฉันใจดีมาก” เขาเน้นเสียงแล้วแสยะยิ้มร้ายกาจ ดวงตาคมมองนิ่งที่ใบหน้าแดงก่ำของคนใต้ร่างแล้วพูดต่อ “ฉันก็เลยจะลดตัวมาเกลือกกลั้วผู้หญิงพิการอย่างเธอสักครั้ง เผื่อมันจะช่วยดับอารมณ์อยากผู้ชายของเธอลงได้บ้าง” พูดจบปากหยักร้อนก็ประกบจูบริมฝีปากบางที่เผยอค้างหวังจะด่าทอเขา แต่ก็ไม่ทันได้พูดแม้แต่คำเดียว