อัณณากานต์
อัณณากานต์
~ แม้ตัวไกลแต่หัวใจยังผูกพัน ~ “จะหนีไปไหนครับแล้วมีแรงลุกรึไง” นพกรยิ้มน้อยๆ ให้คนขี้อาย “ไหวสิคะ ทำไมจะไม่ …” ไม่ทันได้พูดจบคำเพราะเมื่อขยับตัวความรวดร้าวก็ถาโถมเข้าใส่ “ไหนว่าไหวไงครับคนเก่ง” “ไม่ต้องมาล้อเลย น้องหญิงอยากกินขนม” “เดี๋ยวพี่หยิบให้ครับ เอาอะไรบ้าง” “น้องหญิงจะไปเอง” สิริสุดายังไม่ยอมแพ้ อยู่บนเตียงแถมไม่ใส่เสื้อผ้าอีก อยากมุดดินหนีเหลือเกิน “ถ้าอยากกินขนมจริงๆ พี่จะไปเอามาให้แต่ถ้าเป็นแค่ข้ออ้างเพื่อหลบหน้ากัน ไม่สำเร็จหรอกครับ ไม่ต้องอายนะ น้องหญิงของพี่สวยที่สุด เมื่อคืนพี่ก็บอก จำไม่ได้เหรอครับ” “ก็ไม่เคยนี่นา” สิริสุดาบ่นงึมงำ “พี่รู้ครับ เราถึงต้องค่อยๆ ทำความคุ้นเคยกันแบบนี้ไง” นพกรเริ่มด้วยการแกะมือน้อยๆ ออกจากผ้าห่มแล้วอุ้มเธอมานั่งบนตัก
ลองรักคุณนักร้อง
พี่จองแล้วน้องอย่าเจ๋อ
แม่บ้านวัยกระเตาะ
เพื่อนพ่อหนูขอนะคะ
เรือนรักร้าว
คืนเดียวชั่วนิรันดร์ (ฉบับปรับปรุง)
พี่ของหนู
เจ้ของผม
หวานรักปักใจ
ภาพรักปักใจ
ฝากรักปักใจ
วอนรักปักใจ
เพาะรักปักใจ
หวนรักปักใจ
สุดท้ายก็เป็นเธอ
คุณอาเจ้าเอย
คุณท่านเจ้าคะ
รักนี้มีหาง
เผลอรักหมดใจนายตัวร้ายของหนู