เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

แต่ไหนแต่ไรมายำส่วนใหญ่ของชาติต่างๆในอาเซียนเน้นรสชาติกลมกล่อมเค็มหวานมันเปรี้ยวพอดี มีเฉพาะบางตำรับเท่านั้นที่รสเผ็ดเปรี้ยวจัดจ้าน อย่างไรก็ตาม ในระยะหลังๆที่ธุรกิจร้านอาหารเฟื่องฟูมากทั้งในระดับประเทศและสากล ยำแบบรสจัดจ้านได้รับความนิยมแพร่หลาย ชักนำให้ยำของหลายประเทศโดยเฉพาะในไทยและกัมพูชามีรสจัดจ้านเปรี้ยวและหวานนำมากขึ้น นอกจากนั้นยังนำผักใบเขียวเข้ามาประกอบในจานยำมากขึ้นตามอย่างสลัดฝรั่ง โดยเฉพาะในยำเนื้อสัตว์ ในสมัยก่อนใช้ผักสมุนไพรกลิ่นหอมเท่านั้น เป็นพัฒนาการที่ทำให้ยำถอยห่างจากรสชาติเดิมอย่างน่าเสียดาย ในบรรดาชาติต่างๆในอาเซียน ไทย กัมพูชา และพม่า มีอาหารจานยำหลากหลายกว่าเพื่อน ในไทยเราประเภทยำมีทั้งยำ พล่า ก้อย ลาบ และตำ ภาคใต้มีความรุ่มรวยอาหารจานยำมากกว่าภาคอื่นๆ โดยเฉพาะยำที่ใช้พืชผักพื้นบ้านและยำรสจัดสำหรับเป็นกับแกล้มเหล้า ทางภาคเหนือมียำหลายอย่างที่น่าสนใจเหมือนกัน ส้มตำมะละกอหรือที่ฝรั่งเรียกขานว่า “papaya salad” แม้จะได้อิทธิพลจากภาคอีสานของไทยและลาว แต่ก็โด่งดังไปทั่วโลก พลอยชักนำให้เกิดจานสลัดมะละกอรสจัดจ้านขึ้นในประเทศอาเซียนอื่นๆ