เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

เป็นตาส่ายหัวเป็นระวิง อาการอย่างนี้ผีเข้าชัด ๆ คนอย่างองค์เซมาลนะหรือจะญาติดีกับเธอ ก่อนหน้านี้ก็จูบ เอ้ย...ทำร้ายเธอเสียขนาดนั้น อยู่ ๆ จะมานั่งยิ้มยิงฟัน พูดดีกับเธอเหมือนคนไม่เคยมีเรื่องขับข้องใจกันมาก่อน จ้างให้ก็ไม่เชื่อ! กระต่ายตรงหน้าหดหัวขดหางสั่นหัวป้อย ๆ ด้วยท่าทางประหลาด คิ้วหนาจึงลดระดับลงเป็นปกติ ดวงตาสีนิลหรี่เล็กอย่างใช้ความคิด ยามนี้...แม้แต่ตัวเขายังแปลกใจกับความรู้สึกที่เอ่อล้นจนมิอาจหลบเร้นความนัยด้วยอาการแสดงความมึนตึงและเหินห่าง ไฉนนางจะมิแปลกใจและระแวงเล่า เอาเถอะ...ให้นางค่อย ๆ ซึมซับความรู้สึกนี้อีกนิด เขามิรีบ เสียงทอดถอนใจจากร่างตรงหน้า พรางมองเธออย่างใช้ความคิด เห็นแบบนี้...เป็นตาเผลอขยับร่างไปด้านหลังอย่างไม่รู้ตัว แม้จะไม่มีท่าทางฉุนเฉียว แต่ท่าทางที่เปลี่ยนคนเป็นผีตรงหน้า เธอก็ไม่อยากจะอยู่ใกล้มากนัก ท่าทางหื่นกามก่อนหน้า หากเป็นกิริยาขององค์เซมาลที่เธอเพ้อพก เธอยินดีให้คลุกวงในอีกรอบ แต่หากไม่ใช่ล่ะ ไม่ได้หมายความว่า เธอเสียผีหรอกหรือ... "เอาเถอะ ๆ ข้ามิทำอันใดเจ้าแล้ว เลิกทำกิริยาเช่นนี้เสียทีเถอะ ข้าขอร้อง!" อัลมาเอ่ยคำอย่างสุดทนเมื่อมองท่าทางของหญิงสาวตรงหน้า เขากระทำเพียงแค่นี้ นางแทบจะผลัดขนของตนเองเสียแล้ว หากทราบว่าเขาคิดจะทำการใดต่อ นางมิลาโลกไปเลยหรอกหรือ...