เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

“ลุงจ๊ะ…ลุงภารโรงอยู่ไหมจ๊ะ ฉันครูสุดาจ้ะ”เสียงตระโกนเรียกหน้าห้องพักทำให้ชายวัยกลางคนเจ้าของห้องที่ แก้ผ้านั่งถ่างขาตาจ้องดูหนังโป๊มือขวากำควยรูดอย่างเมามันจำต้องหยุดมือกลางครันอย่างหงุดหงิดร้องตระโกนออกไปว่า “อยู่ครับ…เดี๋ยวผมออกไปครับ”สิ้นเสียงแกคว้ากางเกงชาวเลขาสั้นมาสรวม อย่างรวดเร็วเดินคว ยแข็งเป็นลำตุงกางเกงไปเปิดประตู “สวัสดีจ้ะลุง…ฉันมีเรื่องมารบกวนลุงหน่อยจ้ะ”เสียงทักดังขึ้นทันทีที่แก ก้าวท้าวออกจากห้อง “สวัสดีครับคุนครู มีเรื่องอะไรครับ” “คือไฟที่ห้องพักของฉันมันไม่ติดจ้ะ ไม่รู้จะแก้อย่างไร ลุงพอมีเวลาว่างไปดูให้หน่อยได้ไหมจ๊ะ” “ได้ครับ…เดี๋ยวผมไปดูให้ว่าแต่ครูอยู่บ้านหลังไหนครับ” “ฉันอยู่ห้องที่17จ้ะ”เธอบอก “งั้นครูกลับไปก่อนนะครับผมขอทำอะไรสักนิดก่อนแล้วจะรีบตามไป” “จ้ะ…เธอรับคำ”สิ้นเสียงของเธอภารโรงเจ้าของห้องหมุนตัวกลับเข้าห้องส่วน ครูสาวก็หันกายกลับจะไปคอยที่บ้าน แต่ในขนะที่เดินกลับนั้นเธอแปลกใจว่าทำไมภารโรงไม่มากับเธอ ลุงแกทำอะไรค้างอยู่นะ เธอถามตัวเอง เธอบอกกับตัวเองว่าในขนะที่ยืนคุยกันอยู่นั้นเป้ากางเกงของลุงภารโรงมัย ตุงอย่างไรไม่รู้มันเหมือนมีอะไรไปค้ำยันไว้ เธอยังเห็นว่าไอ้ที่ตุงๆอยู่นั้นมันพยักหงึกๆแล้วเธอยังเห็นอีกว่าตรงส่วน ที่ตุงนั้นมีรอยเปียกเป็นดวงหรือว่าลุงภารโรงพาใครมาเยดในบ้าน ด้วยความอยากรู้อยากเห็นในสันดานมนุษย์ทุกคนธอจึงวกกลับมายังบ้านของลุง ภารโรงอีกครั้ง เมื่อมาถึงเธอดห็นประตูบ้านยังปิดเงียบเชียบไม่มีกุญแจคล้องนั่นหมายถึงว่า ยังมีคนอยู่ภายใน เธอเหลียวซ้ายแลขวาว่าไม่มีใครเห็นการกระทำของเธอแน่แล้ว เธอจึงแฝงกายเดินลัดเลาะไปรอบบ้านเพื่อหาช่องทางแก้ความสงสัยให้ตัวเอง เมื่อเดินมาถึงหลังบ้านซี่งเป็นดงกล้วยรกครึ้มเหมาะต่อการหลบซ่อน เธอเห็นรอยแตกของฝาไม้แผ่นที่สามนับจากล่างขึ้นมามันเหมาะต่อสายตาของเธอมาก เธอไม่รอช้าแนบสายตาลงไปที่รอยแตกนั้นทันที ภาพที่เห็นทำเอาเธอตกใจตาเบิกกว้าง เพราะลุงภารโรงแกแก้ผ้านั่งถ่างขาหันหน้ามาทางเธอพอดี แต่ที่ทำให้เธอตกใจก็....