นิลกาล
นิลกาล
ฟ้าถล่มดินทลาย หัวใจแหลกสลายเป็นเช่นนี้เองหรือ น้ำตาพร่างพรูรินไหลอย่างไม่ขาดสาย รัก หนอ รัก ใยเจ้าถึงทำให้หัวใจข้าร้าวรานเจ็บปวดทุกข์ทรมานได้อย่างแสนสาหัสถึงเพียงนี้ ค่าที่ต้องจ่ายให้ความรักครั้งนี้มากมายเพียงใด ลูกน้อย เจ้าควรได้กำเนิด เจ้าควรได้เกิดลืมตามาดูโลกกว้าง เจ้าควรได้เติบโต หากแต่เรามักทำสิ่งที่ไม่ควรเสมอ กรรมจึงบังเกิดขึ้น กรรมที่นำทางให้ดวงจิตมาเวียน มาว่าย มาตาย มาเกิด เพื่อชดใช้ ... เสมอ ไม่ว่านานเพียงใด นานแค่ไหน บ่วงแห่งกรรมที่ผูกพันเรามา บ่วงนั้นยังคงผูกพันเราไปเสมอ ไม่ว่านานผ่านบรรพกาลมาเพียงใด