เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

โดนเทก่อนงานแต่งแล้วยังต้องไปทริปฮันนีมูนคนเดียวแบบนี้ มันใช่เรื่องแล้วหรอ?! --------------------------------------------- เธอเงยหน้ามองเลขแถวของเธอ แล้วก็พบว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งในเสื้อยืดคอกลมสีดำแขนยาวนั่งประจำอยู่ตรงที่นั่งริมทางเดินอยู่แล้ว เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา แทนที่คนมาช้าจะรีบ ก็ยังใช้ช่วงเวลานั้นสำรวจใบหน้าของว่าที่เพื่อนร่วมแถวตลอดทริปอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว ใบหน้าเรียวยาว คางสวย หน้าผากกว้างแต่ไม่ดูเถิกจนเกินไป คิ้วเข้มหนา ดวงตาเรียวแต่ไม่เล็กสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งเป็นสันได้รูปรับกับริมฝีปากอิ่มสีแดงระเรื่อ ผิวขาวเนียนละมุน ผมดกดำสนิทกับทรงที่ดูเรียบร้อย แต่ก็ไม่ดูแก่ สรุปโดยรวมแล้ว จัดว่าหล่อและดีมาก!! “นั่งแถวนี้รึเปล่าครับ” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามทำให้เธอหลุดจากภวังค์ “อ๋อใช่ค่ะ” เขาลุกขึ้นมายืนระหว่างทางเดินเพื่อให้เธอย้ายร่างเข้าไปด้านในได้อย่างสะดวก “ขอโทษด้วยนะคะ”