เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

โปรย นับตั้งแต่กลายเป็นฮูหยินหม้าย....นางก็ไม่เคยขาดรักเลยแม้แต่วันเดียว ....................... เรือนกายเร่าร้อนคล้ายกำลังเกิดความต้องการอย่างแรงกล้า ไม่แปลกนักด้วยเพราะนับตั้งแต่สามีของนางล้มหายตายจาก นางก็มิเคยให้ใครมาคลายความกระสันอยากให้เลยแม้แต่น้อย ทุกครั้งที่กำหนัดแห่งกามเข้ารุกราน ลี่ชิงชิงก็มักจะหาเรื่องแช่น้ำอุ่นในอ่างอันลอยเต็มไว้ด้วยกลีบบุปผา และน้ำหอมบำรุงผิวกาย ทว่าครานี้ไม่เหมือนกัน นอกจากจะไร้ซึ่งสิ่งที่จะช่วยให้นางสลัดความคิดอันตรายออกไปจากตัวแล้ว มือไม่รักดียังคงถลาไถล ถูไถลึกเข้าไปถึงกลางร่องเสียว กระทั่งอดรนทนไม่ได้อีกต่อไป สองนิ้วเรียวเล็กกดลึกเข้าช่องทางคับแคบของตนเองในทันใด เกร็งเอ็นข้อมือค้างไว้ ก่อนที่จะขยับนิ้วเรียวเรียกความกระสันอยากให้พลุ่งพล่านมากกว่าได้รับการเติมเต็ม “อื๊อ ทรมานนัก อ๊าข้า ข้าจะทำเช่นไรได้อีกเล่า ซื๊ดดด” .......................................................................................................................................