เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

“ก็พลอยเอกละครนี่นา” ดุจพลอยกล่าวอย่างไร้สามัญสำนึก “เสี้ยวเพชรไม่น่าจะเอะใจ ผมคิดว่านะ” วิชญ์กล่าวด้วยเสียงคำรามต่ำกว่าเดิม “แหมพี่วิชญ์ก็...รู้ใจดุจพลอยจังค่ะ” ดุจพลอยเอ่ยเสียงกระเส่ายามเมื่อวิชญ์แทรกแก่นกำยำเข้าสู่ช่องทางสวรรค์ของเธอ มือหนาลากไล้หน้าท้องแบนราบของดุจพลอยนางแบบสาวอย่างกระหาย เวลานี้วิชญ์ถูกความกำหนัดครอบครองเสียแล้ว ชายหนุ่มไม่เคยเห็นหญิงสาววัยยี่สิบต้นๆ คนไหน ขาวโพลนขนาดนี้มาก่อน ในใจของวิชญ์เต้นระรัวไม่เป็นส่ำ เขาแอบหลงรักดุจพลอยมาก่อนที่จะเข้าพิธีหมั้นหมายกับเสี้ยวเพชร เวลานั้นดุจพลอยยังคงเป็นสาวแรกรุ่น เธอมักชอบใส่กระโปรงสั้นและทอดสายตามองมายังเขาเสมอ วิชญ์รู้ดีว่าดุจพลอยเพียงแค่อยากบริหารเสน่ห์ทว่าเขาที่เป็นผู้ชายทั้งแท่งมีหรือจะไม่อยากได้เธอสักวัน และวันนี้ก็เป็นวันที่เขาสมปรารถนาสักที… ++++++++++++++++ ...นี่สิที่เธอต้องการ...เธอได้กินวิชญ์คู่หมั้นของเสี้ยวเพชร ญาติผู้พี่ที่ดุจพลอยรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าเป็นที่สุด เสี้ยวเพชรคงกระอักหากรู้ว่าคนที่เธอจะแต่งงานด้วย ปรารถนาน้องสาวไม่แท้ของตนเองมากจนยอมทำทุกอย่างเพื่อดุจพลอยเพียงคนเดียว