เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

“หนูแก้วจ้า.... พี่ไม่ไหวแล้วจ้ะ” เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยบอกขึ้นในขณะที่กำลังเดินตรวจตราดูต้นกล้วยอยู่ ตอนนี้ความกำหนัดของเขาพลุ่งพล่านมากเหลือเกินอยากจะตะปบแก้วใสกินตอนนี้ในดงป่ากล้วยอันมืดทึบไม่มีคนผ่านไปมา “ไม่ไหวอะไรเหรอคะ” หล่อนหยุดเดินแล้วหันหน้ามาถามด้วยความแปลกใจ “พี่อยากกินหนูแก้วจังเลย ขอตรงนี้ไหมคะ” สายตาเว้าวอนออดอ้อนอย่างไม่ทนไม่ไหว เขายอมหมดทุกอย่างถ้าหากให้เขาเขมือบกินตอนนี้ “ที่ป่ากล้วยเนี่ยนะ” หล่อนแทบจะเป็นลมกับคำตอบของเขาที่มาหื่นไม่รู้จักที แถมยังเป็นป่ากล้วยอีกต่างหากถึงแม้ว่ามันจะไม่มีใครมาเห็นก็ตามแต่หล่อนก็อายเหมือนกันนะที่มาทำอะไรประเจิดประเจ้อกลางวันแสกๆ แบบนี้ “ใช่แล้วจ้ะ นะๆ พี่อยากมากเลย จะลงแดงตายอยู่แล้ว” เขาดึงร่างบางมาแนบชิดตัวแล้วจูบแก้มแดงปลั่งระเรื่อของแก้วใสด้วยความหื่นกระหายโดยไม่รอคำตอบ ขณะที่มือซุกซนเลื่อยเข้าไปในเสื้อสายเดี่ยวเคล้าคลึงเต้าเต้งตึงอย่างมันมือแล้วจับตัวแก้วใสหมุนตัวเข้ามาหาเขาเพื่อจะได้สัมผัสแนบแน่นมากยิ่งขึ้น แก้วใสหรี่ปรือตาแอ่นอกเชิดกอดคอชายหนุ่มไว้แน่น กางเกงขาสั้นถูกถกออกมาจากท่อนขาอวบขาว แล้วสอดมือล้วงเข้าไปคว้าก้อนเนื้อขาวอวบอั๋นไว้เต็มอุ้มมือจยำขยี้คลึงเคล้นอย่างสำราญใจ “อุ้ย... พี่เดวิด.... แก้วอายนะคะ” หล่อนครางกระเส่า ใบหน้านวลสวยส่ายไปมา พยายามปัดมือเขาออกจากทรวงอกของหล่อนแต่ก็ไร้เรี่ยวแรงต่อต้าน มือสากขยำขยี้บีบบี้เนื้ออ่อนสร้างความเสียวสะท้านไปทั่วกาย มิหน้ำซ้ำนิ้วโป้งกับนิ้วชี้บดขยี้ยอดปทุมถันเสียดสีไปมา ทำเอาแก้วใสครางซี๊ดออกมาด้วยความเสียวซ่านแอ่นอกเร่าๆ ขนลุกเกรียวไปทั้งตัว เขาโลมสวาทร่างน้อยอย่างหื่นกระหาย มือสากหยาบกระด้างลูบไล้ไปทั่วผิวนวลเนียนลูบคลำท้องน้อยอย่างเบามือแล้วลูบลงไปเรื่อยๆ จนถึงเนินนูนสาว