เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

ปริชญ์หัวเราะ... ช่างเป็นเสียงหัวเราะที่เยือกเย็นบาดลึกความรู้สึกคนฟังเหลือเกิน...น้ำพริกกอดตัวเองไว้อัตโนมัติ รู้สึกไม่ปลอดภัยเอาเลยกับสถานการณ์เช่นนี้ ชั่ววินาทีนั้น... หญิงสาวหัวใจกระตุกไหววูบ เมื่อร่างสูงใหญ่ก้าวพรวดเข้ามาแล้วฉวยข้อมือเล็กๆ บีบเต็มแรงจนเจ็บแปลบถึงหัวใจ “โกหกไม่เก่งเอาเสียเลยนะเธอ” เสียงเขาเยือกเย็นปานน้ำแข็งขั้วโลก แต่นัยน์ตากลับเจิดจรัสเป็นประกายวาววับดุจเปลวเพลิง “รู้ตัวไหมว่ากำลังเล่นกับไฟ!”