ชูวงศ์ ฉายะจินดา
ชูวงศ์ ฉายะจินดา
ฮานาโกะอิงศีรษะกับอกของคุณชายแทนคำตอบ ทอดสายตาข้ามลำธารน้ำใสไปยังภูเขาที่ครึ้มไปด้วยต้นไม้ที่มีใบสีแดงเบื้องหน้าโน้น พระอาทิตย์ดวงกลมใหญ่กำลังลอยต่ำลงเกือบจะพ้นหว่างเขาไปแล้ว แต่เพียงสิบกว่าชั่วโมงเท่านั้นเอง พรุ่งนี้มันก็จะปรากฏดวงขึ้นมาอีก เวียนกันอยู่เช่นนี้ไม่รู้จบ หญิงสาวถอนใจยาว ชีวิตคนก็เช่นเดียวกัน เดี๋ยวทุกข์เดี๋ยวสุขสลับกันไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ หน้าที่ของเราคือต้องสร้างความดีเรื่อยไป เพราะไม่ช้าก็เร็ว ผลแห่งความดีอันนั้นจะกลับคืนมาสนองในที่สุด อากาศเย็นลงทุกที หม่อมราชวงศ์ชุษณ์ประคองภริยาที่รักเดินช้าๆ กลับคืนสู่กระท่อมน้อยเชิงเขา ถึงแม้จะเป็นกระท่อมเล็กๆ ปราศจากเครื่องบำรุงความสุขอันหรูหราแต่ภายในกระท่อมน้อยหลังนั้นก็สมบูรณ์ด้วยไออุ่นแห่งความรักและความเข้าใจต่อกันชั่วกาลนาน...