เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

น้องเมียคือสิ่งต้องห้าม! ผู้ใหญ่พลท่องไว้แบบนั้น พอเมียตายจากด้วยโรคร้าย เขาก็ต้องคอยเลี้ยงต้อย เอ๊ย เลี้ยงน้องเพราะเมียฝากฝังไว้ เจ้าหล่อนพึ่งจะขบเผาะ ส่วนเขา 34 เป็นพ่อหล่อนก็ยังได้ อะนะ... แต่พิษหวง พิษหึงมันทำเหตุ พี่ผู้ใหญ่เลยจับสาวน้อยมาจัดดุ เคลมเป็นของตัวเองเสียเลย โปรยปราย “โอ...กุ้งยังไม่เคยใช่ไหมถึงได้แน่นแบบนี้” “จะไปเคยกับใครล่ะ” สาวน้อยตอบเสียงอ่อย แล้วก็ทำตาโตเมื่อพอจะรับรู้แล้วว่าโดนพี่เขยจับฟัดแบบนี้ เพราะอะไร ไปเข้าใจอะไรผิดมาล่ะนั่น ไม่ไว้ใจกันเลยสินะ มือน้อยทุบอกเขาเบาๆ อย่างชักจะโมโห ตาที่อ่อนเชื่อมก็แข็งกร้าวขึ้นก่อนจะเอ็ดเขาเบาๆ “ออกไปเลยนะ อย่ามายุ่งกับกุ้งนะ อุ๊ย” “ออกไปไม่ได้ เข้าแล้วเข้าเลยนะกุ้งจ๋า อืม...นมสวยเหลือเกิน” ว่าแล้วก็ก้มลงฟัดเต้าขาวที่ล่อตาอีกหน ไม่สนว่าน้องจะทุบเขา กุ้งแก้วตอนแรกก็กะจะใจแข็งผลักเขาออก แต่โดนพี่ทั้งดูดทั้งคลึงแบบนั้นก็ปล่อยกายใจไปกับเขาอีกอย่างลืมตัว อะไรที่ค้างๆ คาๆ ไว้ตอนนี้มันก็ค่อยๆ เลื่อนเข้าทีละนิด ทีละนิด