เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

รักที่คิดว่าลาไปแล้ว แต่เพื่อนรักกลับจัดให้! งานนี้เมื่อได้เธอคืนมาในอ้อมแขนอีกครั้ง พี่ช่างพลเลยต้องจัดรักจริง ไม่ปล่อย ไม่ถอย ไม่สนอีกแล้วจะดอกฟ้าหมาวัด เพราะพี่รักจริง พี่ถอยไม่ได้อีกแล้ว... โปรยปราย มือของเขาเลื่อนไล้ ไปตามร่างหอมนุ่มในอ้อมแขน ปากของเขายังคลอจูบกับเธอ ปิ่นเพชรเผยอปากให้เขา จูบตอบเขา ตอนนี้กระหายเขาจนไม่มีคำพูดใดๆ อีกแล้ว เธอรักเขา และเธอจะทำให้เขารู้ ว่าเธอรักและปรารถนาอยากจะให้เขาคืนมากขนาดไหน เธอถอนจูบจากเขา ผลักให้เขานอนลง พลพรหมขมวดคิ้วนิดๆ มองเธออย่างไม่เข้าใจ เพราะปรกติแล้ว คนเริ่มเกมรักมักจะเป็นเขา เขาร้อนรุ่มไปหมดกับสายตาราวกับแม่เสือนั้น ยามมองกวาดร่างเปลือยเปล่าของเขา ที่บางส่วนมันกำลังฟ้องว่าเขานั้นรู้สึกกับเธอมากแค่ไหน ตาของปิ่นเพชรมองไปยังส่วนกลางของลำตัวเขา แล้วกลืนน้ำลาย นัยน์ตาวาววับหมายมั่นนั่น ทำให้คนที่มองหน้าเธออยู่ถึงกับมีปฏิกิริยา... มันกระตุกเบาๆ เธอมองหน้าเขาแล้วยิ้มร้าย...มือนุ่มค่อยๆ ลูบไล้ผิวเนื้อแกร่งเปลือยเปล่าของเขา จากหน้าอก ขนของเขาลุกเกรียว ตาของเขามองสบตาเธอ สายตานั้นพลันอ้อนวอนอย่างประหลาด... ลูบพี่ต่ำลงไปอีกนิดสิคนดี...