เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

ชีวิตของแก้วผกาช่างอับโชคเสียจริง ๆ ทว่าวันที่ได้เจอสารัช เธอก็ถูกใส่กุญแจมือโดยตำรวจ ชายหนุ่มเหมือนคนที่เข้ามาเพื่อผลประโยชน์ล้วน ๆ แต่แล้วเขาก็พิสูจน์ว่า เขาทำมันทั้งหมดด้วยความจริงใจ เธอจึงขอเสนอตัวเป็นหนี้เขาเพื่อแลกกับชีวิตใหม่ ไม่ว่าแก้วผกาจะอยู่ในฐานะอะไรในชีวิตของสารัช หญิงสาวก็ยินยอม ---------------- “ตอนนี้ฉันก็หาเงินมาใช้หนี้คุณไม่ได้ และอีกอย่างฉันไม่อยากให้บุญคุณของคุณมันท่วมหัวของฉันไปมากกว่าค่ะ” สารัชรู้สึกไม่พอใจ พอถึงทางเลี้ยวเขาก็หยุดเดิน เธอจึงเดินชนเข้ากับเขาอย่างจัง ใบหน้าของเธอชนเข้ากับแผ่นหลังของสารัช “โอ้ย” เขารีบหันกลับมา และคว้าร่างของเธอทั้งตัว “เป็นยังไงบ้าง เจ็บปากใช่ไหม” เธอมองเขาตาดุ “คุณจะหยุดทำไมไม่บอกกันบ้างคะ” “แล้วเธอล่ะ ทำไมเดินไม่ระวัง เหมือนที่แม่บอกเลยนะ ไม่ดูตาม้าตาเรือ” “ไม่เห็นมีม้า ไม่เห็นมีเรือเลยค่ะแถวนี้ ฉันเห็นแต่หลังของคุณ” “สาบานได้ว่าเห็นหลังของฉัน” “คุณแกล้งฉัน” “ไม่ได้แกล้ง” เขาอมยิ้ม “คุณแกล้ง ก็บอกว่าไม่ได้แกล้ง คนยิ่งเจ็บปากอยู่ด้วย” สารัชหันมองไปรอบ ๆ และหันซ้ายหันขวา หันหน้าหันหลัง เมื่อมองแล้วไม่มีใครอยู่แถวนั้น เขาก็ก้มลงไปจุ๊บที่แก้มของเธอหนึ่งที่ “ฉันขอเป็นค่าตอบแทน ที่ฉันได้ช่วยเหลือเธอ”