ปณิชา
มันคืออุบัติเหตุแห่งความสุขแค่เพียงชั่วคืน แต่ดันเกิดเป็นความผิดพลาด เด็กที่พ่อไม่เคยรู้ว่ามี คนเป็นแม่ต้องออกจากสังคม เพียงเพราะท้องไม่มีพ่อ ถูกรังเกียจจากครอบครัว และลูกสาวถูกตราหน้าว่า "เป็นเด็กไม่มีพ่อ" -------- สปอยเนื้อหาในเล่ม ศตวรรษขยับเข้าไปนั่งใกล้เด็กสาว พร้อมกับเอ่ยถามอย่างจริงจัง “จีน่าจ๋า สรุปว่าพ่อวิชัยเป็นพ่อหนูเหรอเปล่า อ่า...พ่อใหม่ อื้อ... พ่อที่หมายถึงคนที่อยู่ด้วยกัน นอนกับแม่ อยู่ห้องเดียวกัน บนเตียงเดียวกัน พ่อวิชัยเป็นพ่อแบบนั้นไหม” จีน่าสั่นหน้าอย่างรวดเร็ว รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของศตวรรษในทันที “พ่อวิชัยนอนกับแม่ยิ้ม ที่บ้านโน้น” พูดไปตามประสาเด็ก แถมยังชี้นิ้วมือป้อมสะเปอะสะปะ “พ่อวิชัยไม่ได้นอนเตียงเดียวกันกับแม่ส้มจี๊ดใช่ไหม” “อื้อ จีน่านอนกับแม่สองคน” พยายามจะเอานิ้วมากางสองนิ้ว แต่ทำยังไงก็ทำไม่ได้ “แม่ยิ้มอยู่บ้าน จีน่าไปเล่นบ้านแม่ยิ้มทุกวันเลย แม่ยิ้มใจดีมีขนมให้กินด้วย” “อ๋อ” เกร็งคิ้วที่ขมวดออก แล้วขานรับ ลากเสียงยาวออกมา ข้าในใจรู้สึกเต้นระทึกกับข่าวดีที่ได้รับ สรุปว่าจิรญาดาโกหกอย่างนั้นเหรอ ชายหนุ่มคลี่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ตอนนี้เขาได้รู้ความจริงแล้ว เด็กไม่มีวันโกหกหรอก