เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

"นายเชนทร์! เข้ามาทำบ้าอะไรเนี่ย" ราเชนทร์ตกตะลึกกับภาพที่อยู่ตรงหน้า เดินคิดอะไรมาเรื่อยเปื่อย จนลืมไปว่ากิรณาอยู่ให้ห้องนอนของเขา ร่างสูงยืนนิ่งอยู่กับที่ ตาคมเข้มมองคนที่มีผ้าขนหนูห่อตัวอย่างหมิ่นเหม่ นึกขำเมื่อเห็นกิรณายกมือขึ้นมากอดอกเอาไว้ คงคิดว่าจะพ้น ถ้าเขาเอาจริงเธอก็ไม่รอด "คิดว่าผมเป็นอากาศก็แล้วกัน" กิรณาตาโตเมื่อร่างสูงก้าวเข้ามาในห้อง หญิงสาวหันหลังคว้าเสื้อเชิ้ตของเขาขึ้นมาใส่อย่างรีบร้อน ยังไงมันก็ไม่เหมาะเธอจะใส่เสื้อผ้าต่อหน้าเขาได้ยังไง เขาเป็นผู้ชาย "มารยาทน่ะ รู้จักไหม" "รู้...แต่ไม่ทำ" "นาย!" ร่างบางหันกลับมาตั้งท่าเอาเรื่อง ตากลมโตเบิกขึ้นมองเขาอย่างตื่นตะลึง ที่ช่วงบนเปล่าเปลือยช่วงล่างมีผ้าขนหนูพันเอาไว้หลวมๆ เนื้อตัวของเขามีรอยแผลเป็นเต็มไปหมด ทั้งรอยมีดและรอยกระสุน แต่ที่สะดุดตาที่สุดก็คือ รอยสักรูปงูตัวใหญ่ที่พันอยู่รอบเอว ส่วนหัวซ่อนอยู่ตรงไหน กิรณามองไม่เห็นมัน "อยากดูหัวงูไหมคุณ" ราเชนทร์ถามติดตลก เมื่อคนตรงหน้ามองเขานานเกินไป "ไอ้บ้า!" ใบหน้าสวยเห่อร้อนเมื่อถูกราเชนทร์ล้อเลียน