เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

“ตาแก่บ้า ปล่อยมือฉันได้แล้ว” “เรียกตาแก่มากๆ เดี๋ยวตาแก่ก็จับปล้ำทำเมียหน้าบ้านซะหรอก” เขาขู่ท่าทีทีเล่นทีจริง “จะเตะผ่าหมากให้!” คนอวดเก่งแก้มแดงแปร๊ด แต่โชคดีที่ตรงนี้ไม่ได้สว่างมากนัก อีกคนเลยเห็นไม่ชัด “กว่าจะได้เตะผ่าหมาก ปากนิ่มๆ คู่นี้คงโดนจูบจนปากช้ำไปแล้ว” รามยื่นมือมาเกลี่ยกลีบปากอิ่มเบาๆ ก่อนที่เจ้าของริมฝีปากจะสะบัดหน้าหนี “ตาแก่มือไว” นิรัสยาบ่นพึมพำ เพราะไม่กล้าบ่นออกไปดังๆ ด้วยเกรงว่าจะโดนคนแก่หน้าด้านลากตัวเข้าไปจูบ “บ่นอะไรเหรอแม่ตัวแสบ ปากยื่นปากยาวเลยนะ” รามเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าร่างเล็กที่ยืนหันหลังให้ และเพราะจุดนี้แสงสว่างส่องมาพอดี ทำให้รามได้เห็นสองแก้มออกสีระเรื่อแล้วก็นึกมันเขี้ยว อยากจะจับเจ้าหล่อนมาจูบให้ปากช้ำ “เปล่านี่” เสียงของเธอดังอ้อมแอ้ม แต่ถึงอย่างนั้นรามก็ได้ยิน เพราะก้มหน้าลงมาใกล้ใบหน้าแดงๆ ของคนตัวเล็กพอดี **งานหมดสัญญานะคะ ชื่อเดิม รสสวาทเจ้าบ่าวนักรัก