เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

"“ก็ หมอมะเร็งส่วนใหญ่ไม่พูดความจริงไม่ใช่เหรอค้า ? แค่นี้นะค้า ป้าแค่ โทร.มาระบายความทุกข์ ..” “เดี๋ยวครับ ป้าสีดา.!” ทางปลายสายเงียบไปแล้ว นายแพทย์วีรภัทร์ขมวดคิ้ว แม้ปากจะดำเนินรายการต่อระหว่างยังไม่มีสายเข้า ซึ่งส่วนใหญ่เขาจะอ่านข้อมูลทางการแพทย์ใหม่ๆให้คนฟังรายการเสมอ แต่ขณะอ่าน สมองเขาก็ขบคิดไปด้วยอย่างข้องใจ เป็นผู้ฟังรายแรกที่ทำให้เขาข้องใจแปลกๆ. .น้ำเสียงป้าแก บอกไม่ถูกว่ามันแปลกตรงไหน เขาว่า เขาชินกับเสียงผู้หญิงแก่มาพอสมควรนะ เพราะรายการมีคนแก่โทร.เข้ามาแทบทุกวัย ตั้งแต่ห้าสิบต้นๆ หกสิบ เจ็ดสิบ ขนาดแปดสิบยังมี แต่ก็ยังไม่มีใครทำให้เขาสะดุดหูแบบนี้มาก่อนเลย ศิธาณีปิดวิทยุ ในทันทีที่แต่งตัวเสร็จ พอย่องลงบันไดไม่เห็นมารดาอยู่แถวนี้ ก็รีบย่องไปคว้ารองเท้าผ้าใบ ปรูดออกไปสวมรีบๆ ทำสัญญานมือให้ละออ สาวใช้เปิดประตูรั้ว “คุณซีต้าจะไปไหนเหรอ?”"