เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

ใช้ใยบวบแห้งของเจี๊ยบ เอามาชัดผิวแรงๆ ทุกซอกทุกมุม ราวกับต้องการขัดคราบไคลที่ติดมาจากไอ้หมาหมู่พวกนั้น ไอ้หน้าขาว แม้จะดูหน้าตา ดูการแต่งตัวของมัน สะอาดสะอ้าน แต่.. ขัดผิวจนแสบไปหมด เดี๋ยว ส่วนลี้ลับ ต้องเอาน้ำยาของเจี๊ยบมาจัดการ ไม่รู้ใช้ยังไงด้วยซ้ำไป เฮ้อ ถ้าต้มน้ำเดือดแล้วราดฆ่าเชื้อไอ้พวกนั้นได้ เราก็จะยอมทำ ไม่งั้นเราก็จะขยะแขยงตัวเองอยู่อย่างนี้ตลอดไปแน่ เพียงแต่..ทำไมเราไม่รู้สึกผิดปกติตรงไหนเลย ยิ่งตรงนั้น มันก็ไม่ได้ผิดรูปผิดร่างเลยนี่ หรือว่า ไอ้พวกนั้นมันใส่ถุงยาง เราก็เลยไม่รู้สึกว่ามันผิดแปลกไป แต่เนื้อตัวก็ยอกๆเหมือนกันนะ แต่..เป็นไปได้ยังไง ที่พวกมันจะช่มขืนแบบไม่ให้เราบอบช้ำ อ่านจากข่าวข่มขืนเด็ก บางคนถึงกับปางตาย เฮ่ย ป่วยการคิด เอาเวลาไปทำมาหากินดีกว่า เรื่องนี้ เราควรบอกเจี๊ยบมั้ย บอกให้โง่สิ เจี๊ยบเป็นคนสะอาด ถ้ารู้ว่าเรามีคราบของไอ้พวกนั้นติดมา เจี๊ยบคงไม่ยอมไปไหนมาไหนกับเราอีกแน่ พันร่างออกมาจากห้องน้ำ นาฬิกาติดผนังบอกเวลาเกือบตีสี่ ไม่รู้จะหลับลงหรือเปล่า เออ ไม่รู้เราสลบไปนานแค่ไหน รู้แต่ว่า โดนไอ้หมาหมู่มันชกท้อง อีกคนเอาอะไรก็ไม่รู้ฟาดมาทางข้างหลัง ที่ระบมไปหมดทั้งตัว ไม่น่าจะใช่โดนมัน..ข่มขืนหรอก นึกถึงภาพนอนเหยียดยาวบนพื้นสกปรก แล้วมีหมาหมู่มาเรียงคิว เด็กสาวก็แทบอยากกลั้นใจตายไปซะเลย หมดกัน ชีวิตกู ที่เคยอยากไปผ่าตัดแปลงเพศเป็นผู้ชาย แล้วลังเลตลอดมา สงสัยต้องเร่งหาเงิน ไปแปลงเพศเป็นผู้ชายซะเลย ลบอดีตเปรอะเปื้อนนี่ให้หมด ขวดน้ำยาสำหรับทำความสะอาดภายในของเจี๊ยบ ถือติดมือออกมา เอ แล้วเขาทำความสะอาดอีท่าไหนหว่า..เฮ้ย ช่างแม่ง. มัน นอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องเข้าบริษัท ขึ้นเตียง ปิดไฟ ข่มตาหลับ อาการยอกเริ่มระบมหน่อยๆ แค่ระบมก็ถือว่าเราโคตรอึดแล้ว ไม่รู้ไอ้เด็กนรกนั่นมันเอาอะไรมาฟาด รู้แต่ถลา แล้วก็วูบไปเลย... ภาพเหตุการณ์เท่าที่จำได้ วนเวียนอยู่ในสมอง แล้วก็ผล๊อยไปเพราะสภาพร่างกายอ่อนล้าเต็มที่ แต่สมองเหมือนจะยังไม่ยอมพัก จึงเกิดเป็นภาพ ผู้ชายเป็นฝูง รุมกระทำชำเราร่างกายเปลือยเปล่าบนพื้นสกปรก.... ไอ้แมน..มึงกะกู ต้องเจอกัน ..ถ้าจัดการกับมึงได้ อีกห้าคน กูคงคลำหามันเจอสักวันแน่...