เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

"“ผม..ขอโทษ..” เขาพึมพัม รีบลุก รีบไปหยิบเสื้อผ้า หลบไปทางมุมตู้ ลงมือสวมอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกของเขา น่าจะเลวร้ายของฝ่ายหญิง เพราะ บทพิสูจน์นี้ ชัดเจนว่า เขา..ไม่มีใจให้ผู้หญิงเลย ขนาดผู้หญิงที่มีรูปโฉมงาม เรายัง..ไม่สู้ แล้ว ถ้าแต่งงานไป ยุพาจะต้องทนทุกข์ยิ่งกว่าคุณจินต์ไหม.. แต่งตัวเสร็จ เขาก็ก้มศีรษะให้ฝ่ายที่สวมชุดกระโปรงยาวแล้ว บอกเสียงอุบอิบ เบาจนไม่น่าที่หล่อนจะได้ยิน “กรุณาลืม..ทั้งหมด นี่เถอะครับ เพื่อ.ตัวเอง ทั้งคุณ ทั้งผม “ แล้ว เขาก็ตรงไปที่ประตู ก่อนหยุดงันราวถูกสาป เมื่อเสียงเบาอย่างคับแค้นกรีดมา แกมสะอื้น “ผัวจินต์เขาไม่ได้มีเมียน้อยผู้หญิง แต่เขา มีเมียน้อยเป็นผู้ชายค่ะ !“ "