เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

"นาฬิกาข้อมือบอกเวลาใกล้ห้าโมงเย็น ท่าเอนหลังพิงพนัก เต็มไปด้วยอาการเบื่อหน่าย จะไปไหนดีวะ จะให้กลับไปนั่งกินข้าวคนเดียวที่บ้าน เมินซะเถอะ เออ ถ้านายท๊อปอยู่ด้วย มันค่อยน่านั่งกินหน่อย เอ๊ะ ไอ้อารมณ์แบบนี้ คงไม่ใช่เพราะเริ่มอยากมีครอบครัวแล้วนะโว้ย ยังอีกนาน เพิ่งจะยี่สิบหก จะรีบไปไหน สามสิบห้าค่อยหยวนมีเมียเป็นเรื่องเป็นราว ไม่งั้น ป๊าจะด่าให้ว่าเป็นเกย์หรือเปล่าแน่ นั่งเอานิ้วเคาะโต๊ะ โทร.หาสาวๆสักคนอีกละหรือ ตะละคนอย่างกับเสือหิว แค่กระดิกนิ้ว ก็โผผวามาหา มากิน มาเที่ยวฟรี แล้วก็ยินดีทอดร่างให้ เผื่อหวังฟลุ๊คว่าเหยื่อจะติดเบ็ด จะได้มานั่งเก้าอี้เถ้าแก่เนี้ยของทายาทเศรษฐีอสังหาฯ ชายหนุ่มเบะปากเยาะ อย่างขบขัน ถ้าเปรียบพวกผู้หญิงเป็นปลา ก็ปลาย่ามใจมาติดเบ็ดนายพรานมือฉมังอย่างเราซะมากกว่า เพราะกี่ปีมาแล้ว ที่เขา..ฟันไปไม่รู้กี่ราย ยังหาคนที่จะพิชิตเขาไม่ได้สักคน ตามาหยุดที่กระดาษโน้ตที่เขาเพิ่งจดยิกๆเมื่อกี้ อ๊ะ ไปหายายเพียว สาวบริสุทธิ์สิ หาทางพิสูจน์สักหน่อยดีมั้ย ว่า ยังซิงจริงหรือเปล่า..."