เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

เมื่อสถานการณ์อันล่อแหลมก่อให้เกิดการเข้าใจผิด ‘ธิติ’ จึงทำตัวเป็นศาลเตี้ยจับ ‘อคิรา’ มาลงทัณฑ์ “แก...แกเป็นใคร จับฉันมาทำไม “อยากรู้ยังงั้นหรือว่าผมเป็นใคร ผมเป็นศาลเตี้ยที่จะลงโทษคุณ โทษฐานที่ทำให้ครอบครัวของน้องสาวของผมต้องร้าวฉานเพราะความร่านของคุณ” “คุณกำลังลงโทษผิดคน รู้ไหมคุณธิติ! เพราะคนที่คุณควรจับมาลงโทษก็คือน้องเขยเลวๆ ของคุณ” “ไม่ต้องมาบอกว่าผมควรลงโทษใครบ้าง ในเมื่อคุณร่านอยากขึ้นสวรรค์นัก ผมก็จะช่วยสงเคราะห์ให้เอง” “ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า” *********** และเมื่อรู้ตัวแล้วว่าได้หลงรักเชลยสาวอย่างอคิราจนขาดเธอไม่ได้ ธิติก็ต้องเข้าถ้ำเสือเพื่อคว้าลูกเสือกลับบ้าน และก็ต้องผ่านด่านอรหันต์อันสุดโหดจึงจะสามารถชนะใจทุกคนในไร่ธิปรกได้ โดยเฉพาะอัคนีและอัคนี ฝาแฝดสุดแสบผู้เป็นพี่ชายของอคิรา “กำลังย่างลูกหมูหรือครับ หอมน่ากินมาก” ธิติเอ่ยถามขณะชะโงกหน้ามอง “เปล่า! ไม่ใช่ลูกหมู แต่เป็นหนูนา” อัคคีเป็นคนเอ่ยตอบ “รู้จักไหม หนูนาตัวโตๆ ที่วิ่งอยู่ตามท้องทุ่ง” ธิติถึงกับถอยกรูดเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำว่าหนูนา แต่ไม่ทันได้เอ่ยถามหรือเอ่ยพูดอะไรต่อ ก็ถูกแฝดพี่อย่างอัคนีเอ่ยถามแถมเยาะหยันบ้าง “ไม่รู้จักละสิท่า และคงไม่เคยกินด้วย คงกินเป็นแต่ขาแกะราดซอสฉ่ำๆ มาๆ ไอ้ธิติ คิดจะเป็นน้องเขยของพวกกู มึงต้องกินหนูนาตัวโตๆ กับพวกกูด้วย” ‘ฉิบหาย! กินหนู นี่กูต้องกินหนูเพื่อเอาชนะใจฝาแฝดหรือนี่’ ธิติได้แต่ร้องโอดครวญอยู่ในใจ ตีสีหน้าเหยเกขณะมองหนูนาที่ถูกย่างจนเหลืองน่ากินอยู่บนเตาไฟ “เอ่อ...ก็ยอมรับว่าไม่รู้จัก และไม่เคยกินครับ” “ถ้างั้นมึงนั่งลงเลย ตัวนี้กูยกให้มึงทั้งตัว” ว่าแล้วอัคคีก็เอื้อมมือจับตรงหางของหนูนาที่เหลืองได้ที่ มาวางแหมะบนจาน แล้วยกมาวางตรงหน้าของธิติ “วันนี้มึงกินหนูนาซะเอร็ดอร่อย แต่มึงมากินตอนที่พวกกูย่างหนูนาจนสุกแล้ว มึงไม่ได้ช่วยพวกกูสำเร็จโทษหนูนาทั้งห้าตัว พรุ่งนี้พวกกูมีปาร์ตี้ผัดเผ็ดงูเห่าเพราะฉะนั้นมึงต้องทำหน้าที่ถลกหนังงูเห่าทั้ง 2 ตัวที่คนงานเตรียมไว้ให้” “ผัดเผ็ดงูเห่า ถลกหนังงู!”