เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

“แพศยา! สารเลว สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะรอ แต่ผัวขึ้นเครื่องบินไม่ทันพ้นเมืองไทยก็มีผัวใหม่แล้ว” ผู้กองนภพีท์เค้นเสียงเยาะ บีบมือใหญ่ตรงบ่าเล็กทั้งสองแน่นตามแรงของความโกรธจัด “คุณ...คุณ...เป็นใคร คุณ...กำลังพูดถึงเรื่องอะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ดิฉันเจ็บ...” อชิรญานิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด รู้สึกเจ็บแปลบราวกระดูกกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ “บ้าชะมัด! จากกันแค่เพียงไม่กี่เดือน คุณก็จำคนที่เคยกกกอดไม่ได้” “ฉันไม่รู้จักคุณ ปล่อย! ไม่ยังงั้นฉันจะร้องให้ รปภ.มาลากตัวคุณออกไป” “เอาเลย ตะโกนร้องดังๆ คนอื่นจะได้แห่เข้ามาดูผู้หญิงกากี ที่คล้อยหลังผัวแค่ไม่กี่วัน ก็เร่ไปหาผัวใหม่แล้ว” “คุณกำลังพูดถึงใคร ใครเป็นผู้หญิงกากี” “อยากรู้ใช่ไหมว่าใครเป็นผู้หญิงกากี อยากรู้ใช่ไหมว่าใครทรยศผัว มองซะอชิรญา! ดูหน้าผู้หญิงที่เห็นบนกระจกบานนี้ว่ามันใช่ตัวเธอไหม อชิรญา!” แรงบีบของฝ่ามือใหญ่ที่บีบพวงแก้มแน่นในทุกขณะ ทำให้อชิรญาเจ็บจนน้ำตาร่วง “ฉันไม่รู้จักคุณ ไม่ได้เป็นเหมือนที่คุณพูด หยุดใส่ร้ายฉันได้แล้ว” “ไม่รู้จัก? คุณกำลังจะบอกว่าคุณไม่รู้จักผัวเก่า คุณจำผัวเก่าของคุณไม่ได้ยังงั้นหรือ!” ผู้กองนภพีท์ตะเบ่งเสียงถาม จับร่างบางระหงเขย่าจนหัวสั่นคลอน “ฉันไม่รู้จักคุณ...ได้โปรด...อย่าทำร้ายฉัน” “สำออย เล่นละครตบตาได้เนียนที่สุด ถูกผัวเก่าแตะนิดแตะหน่อยทำเป็นสะดีดสะดิ้ง ร้องโอดครวญว่าเจ็บ ถามจริงๆ จะสงวนตัวไว้ให้ผัวใหม่ใช่ไหม!” ผู้กองนภพีท์กดกระแทกจุมพิตจาบจ้วงลงไปบนเรียวปากอิ่ม จนอชิรญารับรู้ได้ถึงความเค็มปะแล่มของรสเลือดที่ซึมมาตามเรียวปากที่ปริแตก “ปล่อยฉัน” “จำไว้ ไม่ว่าเธอจะทำตัวเหมือนสาวบริสุทธิ์มากแค่ไหน ผัวใหม่ของเธอก็รู้อยู่วันยังค่ำ ว่าเธอผ่านสนามมาจนเจนจัด ไม่ต่างจากโสเภณีชั้นต่ำ!” เพราะเจ็บแค้น คิดว่าอชิรญาหักหลังต่อความรักของตนเอง นาวาเอกนภพีท์ จึงลงทัณฑ์อชิรญา หญิงที่เคยรัก ด้วยไฟสวาทอันเร่าร้อน อชิรญา จะทำอย่างไร เพื่อดับไฟแค้นที่สุมอยู่ในอกของผู้กองนภพีท์ เธอจะได้รับความปราณีจากซาตานตนนี้หรือไม่ ในเมื่อผู้กองนภพีท์ปักใจเชื่อว่าเธอคือผู้หญิงกากีหลายใจ!!!