เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

“ปล่อยฉันนะไอ้คนชั่ว แกมาจับฉันไว้ทำไม” “ไม่มีเหตุผลสำคัญอะไรหรอกไข่ตุ๋น ผมแค่เห็นคุณนั่งซึมเศร้าอยู่คนเดียว ก็เลยนึกอยากทำบุญด้วยการกอดคุณให้หายจากอาการโศกเศร้าก็เท่านั้นเอง” “ไอ้บ้า! ก่อนจะกอดฉัน ถามสักคำจะได้ไหมว่าฉันต้องการอ้อมกอดจากคุณหรือเปล่า” “ถ้ามัวแต่ถาม จะได้กอด ได้จูบแก้มนุ่มๆ ของคุณหรือไข่ตุ๋นสุดสวย อืม...พวงแก้มของคุณช่างหอมละมุนชื่นใจจริงๆ ผมชักสงสัยแล้วว่าปากน้อยๆ ของคุณจะหวานฉ่ำชื่นใจผมหรือเปล่า ขอพิสูจน์ความหวานสักจูบสองจูบได้ไหมไข่ตุ๋น” “ไอ้คนฉวยโอกาส!” “ฉวยโอกาสดีนัก มันต้องเจอแบบนี้” ถ้าคิดว่าบุญธิสายอมให้เอาเปรียบกันง่ายๆ ล่ะก็คิดผิดแล้ว หญิงสาวอาศัยจังหวะที่บุรุษผู้นี้กำลังเผลอ งัดท่าแม่ไม้มวยไทยท่าเข่าตรงจัดให้แบบเต็มๆ ตรงกล่องดวงใจของบุรุษผู้นี้ดังผลั๊ก!! “เป็นยังไงบ้างไอ้โรคจิต ชอบท่าแม่ไม้มวยไทยที่ฉันมอบให้ไหมคะ ท่าเมื่อสักครู่เขาเรียกว่าท่าเข่าตรง เป็น 1 ใน11 ท่าของท่าเชิงเข่า 11 เชิง” ‘คำก็ไอ้โรคจิต สองคำก็ไอ้โรคจิต เดี๋ยวพ่อจับปล้ำทำเมียซะหรอก’ “นี่คุณ! ห้ามด่าฉันในใจนะ” “รู้ได้ไงว่าผมกำลังด่าคุณอยู่” “ก็สายตาของคุณมันฟ้องนี่ว่ากำลังด่าฉันอยู่” “แหม! เจอกันแค่ไม่กี่นาที ก็เดาใจผมออกไปเสียทุกอย่าง สงสัยเราสองคนเป็นเนื้อคู่ตุนาหงันกันตั้งแต่ชาติปางก่อนแน่ ไหนๆ ก็เดาใจผมถูกไปรอบหนึ่งแล้ว คุณช่วยตอบหน่อยสิครับว่าตอนนี้ผมกำลังคิดอะไรอยู่ ว่าไงไข่ตุ๋น คุณเห็นอะไรในดวงตาของผม ช่วยตอบดังๆ ให้ผมชื่นใจหน่อยสิครับ” “เห็นขี้ตาเต็มสองตาเลยค่ะ”